Art. 18 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych - komentarz
Art. 18. 1. Całą opłatę pobiera się od pozwu i pozwu wzajemnego oraz wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego lub samodzielnej jego części, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
2. Przepisy ustawy przewidujące pobranie opłaty od pozwu lub wniosku wszczynającego postępowanie w sprawie stosuje się również do opłaty od apelacji, skargi kasacyjnej, skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, interwencji głównej, skargi o wznowienie postępowania, skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Par. 2 znaczy ni mniej ni więcej tylko tyle, że za apelację, skargę kasacyjną itd. trzeba zapłacić państwu co do zasady tyle, ile płaciło się za pozew. Co do zasady, gdyż ostatecznie wysokość opłaty zależy oczywiście od treści apelacji, skargi kasacyjnej itd. Jeżeli skarżymy jedynie część wyroku oddalającego nasze powództwo albo choćby i całość, ale w sytuacji, gdy sąd pierwszej instancji częściowo powództwo uwzględnił, wysokość opłaty będzie oczywiście inna.
W sprawie o sygn. P 17/07 wyrokiem z 16 grudnia 2008 r. (Dz. Nr 228, poz. 1524) Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 18 ust. 2 ukssc w zakresie, w jakim stanowi, że w postępowaniu uproszczonym pobiera się od apelacji opłatę stałą, liczoną jak od pozwu od wartości przedmiotu sporu lub wartości przedmiotu umowy, niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia w apelacji, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 78, w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W pozostałym zakresie przepis pozostaje jednak w mocy i nadal reguluje wysokości opłat wnoszonych od apelacji, skarg kasacyjnych itd. [komentarz dodano 9 marca 2017 r.]