Komentarz do art. 156 P.w.p. (ograniczenia prawa do znaku towarowego)
Art. 156. 1. Prawo ochronne na znak towarowy nie daje uprawnionemu prawa zakazywania używania w obrocie przez inne osoby:
1) ich adresów oraz nazwisk albo nazw lub innych oznaczeń indywidualizujących danego przedsiębiorcę lub jego przedsiębiorstwo;
2) oznaczeń wskazujących w szczególności na cechy i charakterystykę towarów, ich rodzaj, ilość, jakość, przeznaczenie, pochodzenie czy datę wytworzenia lub okres przydatności;
3) zarejestrowanego oznaczenia lub oznaczenia podobnego, jeżeli jest to konieczne dla wskazania przeznaczenia towaru, zwłaszcza gdy chodzi o oferowane części zamienne, akcesoria lub usługi;
4) zarejestrowanego oznaczenia geograficznego, jeżeli prawo do jego używania przez te osoby wynika z innych przepisów ustawy.
2. Używanie oznaczeń wskazanych w ust. 1 jest dozwolone tylko wówczas, gdy odpowiada ono usprawiedliwionym potrzebom używającego i nabywców towarów i jednocześnie jest zgodne z uczciwymi praktykami w produkcji, handlu lub usługach.
Art. 156 Prawa własności przemysłowej to bez wątpienia jeden z ważniejszych przepisów, który warto przeczytać, nim wybierze się słowo, które stać się ma znakiem towarowym. Niekiedy bowiem podobieństwo do nazwy innego przedsiębiorcy może sprawić, że wartość takiego oznaczenia okaże się iluzoryczna.
O roszczeniach przysługujących uprawnionemu do znaku mowa w komentarzu do art. 296 Prawa własności przemysłowej.
W praktyce dla wielu przedsiębiorców ogromne znaczenie ma pkt 3 par. 1 komentowanego artykułu. Przykładowo, to dzięki niemu wytwórcy zamienników mogą pisać na opakowaniach, że ich produkty pasują do samochodów, sprzętu elektronicznego itp. takich a nie innych marek, choć prawo do tych znaków oczywiście im nie przysługują.
Rozwiązanie, o którym mowa w par. 2, można uznać za typowe dla polskiego prawa. Chodzi o to, aby nie nadużywać swoich przywilejów. Podobne rozwiązania znaleźć można zwłaszcza w Kodeksie cywilnym i Kodeksie pracy. Zgodnie z art. 5 K.c. nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony. Tak samo brzmi art. 8 K.p., regulujący tę kwestię w prawie pracy. [komentarz dodano 7 lutego 2017 r.]