Art. 119 Kodeksu wykroczeń (kradzież rzeczy małej wartości) - komentarz
Art. 119. § 1. Kto kradnie lub przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza 1/4 minimalnego wynagrodzenia,
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
§ 2. Usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo są karalne.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 dopuścił się go na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego.
§ 4. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1, można orzec obowiązek zapłaty równowartości ukradzionego lub przywłaszczonego mienia, jeżeli szkoda nie została naprawiona.
Skracając temat, kradzież to zabranie w celu przywłaszczenia, zaś przywłaszczenie to włączenie do swego majątku czegoś, co już się posiada, choć nie jest się jej właścicielem.
Wysokość minimalnego wynagrodzenia zmienia się co roku, a wraz z nim wartość, o której mowa w par. 1 art. 119 Kw.
Od kradzieży czy przywłaszczenia będącego wykroczeniem należy odróżnić kradzież czy przywłaszczenie będące przestępstwem! Więcej na ten temat por. komentarz do art. 278 Kodeksu karnego i art. 284 Kodeksu karnego.
KARA: Kara aresztu trwa najkrócej 5, najdłużej 30 dni. Kara ograniczenia wolności polega na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w odpowiednim zakładzie pracy, placówce służby zdrowia, opieki społecznej, organizacji lub instytucji niosącej pomoc charytatywną lub na rzecz społeczności lokalnej i trwa miesiąc. Karę grzywny wymierza się w wysokości do 5000 złotych.
Odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. Odpowiada za podżeganie, kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, nakłania ją do tego. Wreszcie odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji - a także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie. Par. 2 art. 119 Kw wiąże się regułą, w myśl której usiłowanie, podżeganie i pomocnictwo są karalne tylko jeśli przepis szczególny tak stanowi. To istotna odmienność między przepisami dotyczącymi wykroczeń a Kodeksem karnym.
ODSTĄPIENIE OD WYMIERZENIA KARY: W wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie można - biorąc pod uwagę charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy - zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary albo odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego.
Przepisów art. 119 Kw nie stosuje się, jeżeli przedmiotem czynu jest broń, amunicja, materiały lub przyrządy wybuchowe bądź sprawca popełnia kradzież z włamaniem tudzież używa gwałtu na osobie albo grozi jego natychmiastowym użyciem, aby utrzymać się w posiadaniu zabranego mienia, a gdy chodzi o zabranie innej osobie mienia w celu przywłaszczenia, także wtedy, gdy sprawca doprowadza człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności.
PRZEDAWNIENIE: Karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok. Jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od zakończenia tego okresu.
WARUNKOWE ZAWIESZENIE: Wykonanie kary aresztu można warunkowo zawiesić, jeżeli ze względu na okoliczności popełnienia wykroczenia, właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz jego zachowanie się po popełnieniu wykroczenia należy przypuszczać, że pomimo niewykonania kary nie popełni on nowego podobnego przestępstwa lub wykroczenia.
Art. 119 Kw stosuje się również w razie popełnienia wykroczenia za granicą!
Informacja o prawomocnie skazanych za wykroczenie z art. 119 Kw na karę aresztu trafia do Krajowego Rejestru Karnego. Może to przeszkadzać w staraniach o lepszą pracę ;)
ZATARCIE UKARANIA: Ukaranie uważa się za niebyłe po upływie 2 lat od wykonania, darowania lub przedawnienia wykonania kary. Ale uwaga: Jeżeli ukarany przed upływem tego okresu popełnił nowe wykroczenie, za które wymierzono mu karę aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny, ukaranie za oba wykroczenia uważa się za niebyłe po upływie 2 lat od wykonania, darowania albo od przedawnienia wykonania kary za nowe wykroczenie. [komentarz dodano 6 września 2018 r.]