Art. 107 Kodeksu wykroczeń (złośliwie niepokojenie) - komentarz
Art. 107. Kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi,
podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany.
Otwarty jest katalog zachowań, które mieszczą się w pojęciu "złośliwie niepokoi". W praktyce często są to choćby różnego rodzaju spory sąsiedzkie. Por. też np. komentarz do art. 51 Kodeksu wykroczeń.
Do chwili zakończenia pierwszego przesłuchania na rozprawie obwiniony może złożyć wniosek o skazanie go w określony sposób bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Natomiast oskarżyciel publiczny może, za zgodą obwinionego, przesłuchanego uprzednio w toku czynności wyjaśniających, umieścić we wniosku o ukaranie wniosek o skazanie obwinionego za zarzucany mu czyn bez przeprowadzania rozprawy i wymierzenie mu określonej kary lub środka karnego albo odstąpienie od wymierzenia kary lub środka karnego.
Kara ograniczenia wolności trwa 1 miesiąc. W tym czasie ukarany nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu. Mało tego, jest obowiązany do wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne i musi udzielać wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary. Praca wykonywana jest na cele społeczne w odpowiednim zakładzie pracy, placówce służby zdrowia, opieki społecznej, organizacji lub instytucji niosącej pomoc charytatywną lub na rzecz społeczności lokalnej w wymiarze od 20 do 40 godzin. [komentarz dodano 15 lutego 2017 r.]
WARUNKOWE ZAWIESZENIE: Wykonanie kary aresztu można warunkowo zawiesić, jeżeli ze względu na okoliczności popełnienia wykroczenia, właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz jego zachowanie się po popełnieniu wykroczenia należy przypuszczać, że pomimo niewykonania kary nie popełni on nowego podobnego przestępstwa lub wykroczenia.
ZATARCIE UKARANIA: Ukaranie uważa się za niebyłe po upływie 2 lat od wykonania, darowania lub przedawnienia wykonania kary. Ale uwaga: Jeżeli ukarany przed upływem tego okresu popełnił nowe wykroczenie, za które wymierzono mu karę aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny, ukaranie za oba wykroczenia uważa się za niebyłe po upływie 2 lat od wykonania, darowania albo od przedawnienia wykonania kary za nowe wykroczenie. [komentarz dodano 15 lutego 2017 r.]