Art. 410 Kpc (odrzucenie skargi o wznowienie postępowania) - komentarz

Spis treści

Art. 410. § 1. Sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie przepisanego terminu, niedopuszczalną lub nieopartą na ustawowej podstawie. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym.

§ 2. Na żądanie sądu skarżący uprawdopodobni okoliczności stwierdzające zachowanie terminu lub dopuszczalność wznowienia.

[Zastrzeżenie]

Tekst jednolity ustawy - Kodeks postępowania cywilnego można znaleźć tutaj.

"Skargą wniesioną po upływie przepisanego terminu" jest taka, którą wniesiono:

1) po trzech miesiącach od dnia, w którym strona dowiedziała się o podstawie wznowienia, a gdy podstawą jest pozbawienie możności działania lub brak należytej reprezentacji - od dnia, w którym o wyroku dowiedziała się strona, jej organ lub jej przedstawiciel ustawowy, zaś w przypadku oparciu skargi o uznanie przez Trybunał Konstytucyjny aktu normatywnego za niezgodny z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie - od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego (jeżeli w chwili wydania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego orzeczenie, o którym mowa w art. 4011 Kpc, nie było jeszcze prawomocne na skutek wniesienia środka odwoławczego, który został następnie odrzucony, termin biegnie od dnia doręczenia postanowienia o odrzuceniu, a w wypadku wydania go na posiedzeniu jawnym - od dnia ogłoszenia tego postanowienia) lub

2) po upływie dziesięciu lat od dnia uprawomocnienia się wyroku (chyba, że chodzi o sytuację, gdy strona była pozbawiona możności działania lub nie była należycie reprezentowana - wtedy owe dziesięcioletnie ograniczenie nie obowiązuje).

Dla uznania skargi za wniesioną po upływie przepisanego terminu wystarczy spełnienie jednej z powyższych przesłanek, choć niewykluczone jest zrealizowanie obu. Obowiązuje tu ogólna zasada, że oddanie pisma na poczcie tak w Polsce, jak i w dowolnym kraju Unii Europejskiej równoznaczne jest z wniesieniem go do sądu. Co do terminów i sposobu ich obliczania por. komentarz do art. 407 Kpc i art. 408 Kpc.

Skargą opartą na ustawowej podstawie jest taka, w której zarzucono, że zaszło co najmniej jedno z następujących zdarzeń: w składzie sądu uczestniczyła osoba nieuprawniona albo jeżeli orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się wyroku nie mogła domagać się wyłączenia; strona nie miała zdolności sądowej lub procesowej albo nie była należycie reprezentowana bądź jeżeli wskutek naruszenia przepisów prawa była pozbawiona możności działania (o ile przed uprawomocnieniem się wyroku niemożność działania nie ustała, brak reprezentacji nie był podniesiony w drodze zarzutu ani też strona nie potwierdziła dokonanych czynności procesowych); Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie; wyrok został oparty na dokumencie podrobionym lub przerobionym albo na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym; wyrok został uzyskany za pomocą przestępstwa; doszło do późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku, dotyczącego tego samego stosunku prawnego, albo wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu; na treść wyroku miało wpływ postanowienie niekończące postępowania w sprawie, wydane na podstawie aktu normatywnego uznanego przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z Konstytucją, ratyfikowaną umową międzynarodową lub z ustawą, uchylone lub zmienione zgodnie z art. 4161. Jeśli żaden z tych powodów nie został w skardze o wznowienie podniesiony, jest ona "nieoparta na ustawowej podstawie" w rozumieniu art. 410 Kpc. O podstawach skargi mowa jest w art. 401 Kpc, art. 4011 Kpc i art. 403 Kpc.

Niedopuszczalną będzie m.in. skarga o wznowienie:

- od postanowienia wydanego w procesie (por. komentarz do art. 399 Kpc),

- od dotyczącego kwestii formalnych postanowienia zapadłego w postępowaniu nieprocesowym (por. komentarz do art. 524 Kpc),

- od wyroku orzekającego unieważnienie małżeństwa lub rozwód albo ustalającego nieistnienie małżeństwa, jeżeli choćby jedna ze stron zawarła po jego uprawomocnieniu się nowy związek małżeński (por. komentarz do art. 400 Kpc),

- w postępowaniu zakończonym prawomocnym orzeczeniem wydanym na skutek skargi o wznowienie (por. komentarz do art. 416 Kpc),

- z powodu przestępstwa, gdy czyn nie został ustalony prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że postępowanie karne nie może być wszczęte lub że zostało umorzone z innych przyczyn niż brak dowodów (por. komentarz do art. 404 Kpc).

Art. 410 Kpc ma odpowiednie zastosowanie w postępowaniu nieprocesowym. Więcej na ten temat por. komentarz do art. 524 Kpc.

Uprawdopodobnienie to mniej niż udowodnienie. Z Kodeksu postępowania cywilnego wynika, że zachowanie szczegółowych przepisów o postępowaniu dowodowym nie jest konieczne, ilekroć ustawa przewiduje uprawdopodobnienie zamiast dowodu. [komentarz dodano 1 września 2018 r.]

Mam pytanie